Medicus (Tom 1)

Medicus (Tom 1), eBooks txt

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Kochanej Ninie, która mi dała LorraineNoah GordonMEDICUSPrzełożyła z angielskiego Ewa ŻycieńskaWydawnictwo ,,Ksišżnica"Tytuł oryginału The PhysicianOpracowanie graficzne Marek J. PiwkoFotografia na okładce ŠCorelŠ 1986byNoahGordonFor the Polish editionŠ by Wydawnictwo Ksišżnica", Katowice 1994ISBN 83-7132-599-1Spis treciCzęć pierwszaChłopak Balwierza 5Częć drugaDaleka podróż 172Częć trzeciaIsfahan 258Częć czwartaMaristan 310Częć pištaWojenne obowišzki chirurgaCzęć szóstaHakim 489Częć siódmaPo powrocie 571Podziękowania 625Częć pierwszaChłopak Balwierza1 Diabeł w LondynieByły to ostatnie bezpieczne i beztroskie chwile dzieciństwa Roba, a on jednak w swojej niewiadomoci uważałobowišzek pilnowania ojcowskiego domu, braci i siostry za dopust Boży. Tak wczesnš wiosnš słońce stałojeszcze na tyle nisko, że ciepłymi linięciami sięgało pod okap strzechy, Rob więc rozsiadł się na pochyłymszorstkim kamieniu przed drzwiami od ulicy i z lubociš się wygrzewał. Ulicš Gęli zbliżała się jaka kobieta,ostrożnie stawiajšc stopy między wybojami w bruku. Bruk wymagał naprawy, tak samo jak większoć nędznychwyrobniczych domków skleconych byle jak przez rzemielników, którzy na życie zarabiali stawianiemporzšdnych domów dla ludzi bogatszych, cieszšcych się większym powodzeniem.Rob miał do wyłuskania koszyk wczesnego groszku i jednoczenie starał się nie spuszczać z oka młodszegorodzeństwa, co pod nieobecnoć mamy było jego obowišzkiem. Szecioletni William Stuart i czteroletnia AnnęMary grzebali się w ziemi przy domu, wród chichotów oddajšc się swoim tajemniczym zabawom. JonathanCarter, półtoraroczny malec, bełkotał z sytoci leżšc na kożuszku, nakarmiony papkš z chleba i poklepany poplecach, póki mu się nie odbiło. Siedmioletni Samuel Edward wymknšł się Robowi. Sprytny Samuel zawszeumiał się wymigać od pomocy, toteż Rob rozglšdał się za nim z oburzeniem. Łuskał stršczki jeden po drugim,jak mama wydłubujšc groszek z woskowych dołków kciukiem, i nie przerwał swego zajęcia, gdy zobaczył, że takobieta zmierza prosto do niego. Mięsistš twarz miała jaskrawo wymalowanš, a sznurówka poplamionegostanika tak wysoko podnosiła jejpiersi, że przy pewnych ruchach łyskały z niego uróżowane brodawki. Rob J.liczył sobie ledwie dziewięć lat, ale dziecko Londynu zawsze pozna ulicznicę.Hej tam, to dom Nathanaela Cole'a?Przyjrzał się jej z niechęciš, gdyż nie pierwszy to raz ladacznica pukała do ich drzwi pytajšc o ojca.A kto pyta?burknšł, zadowolony, że ojciec wybrał się szukać pracy, a mama poszła odnieć hafty i możeuniknšć kłopotliwego spotkania.Żona go potrzebuje. Od niej przychodzę.Co mówicie? Jak to: potrzebuje go?Zręczne dziecinne palce przerwały łuskanie groszku. Nierzšdnica przyjrzała mu się chłodno, po tonie jego głosui zachowaniu zgadujšc, co o niej sšdzi.To twoja matka? Skinšł głowš twierdzšco.Zaczęła ciężki poród. Jest w stajniach Egglestana przy PuddleDock. Lepiej poszukaj ojca i mu powiedzpowiedziała i odeszła.Rozejrzał się, nie wiedzšc, co poczšć.Samuel! zawołał, lecz przeklęty Samuel jak zwykle zapodział się nie wiadomo gdzie, Rob oderwał więcWilliama i Annę Mary od zabawy. Zajmij się małymi, Willum przykazał, po czym zostawił dom i pobiegłile sił w nogach.Gdyby wierzyć bajarzom, których nie braknie nigdy, Anno Domini 1021, rok ósmej cišży Agnes Cole, byłrokiem szatana. Zaznaczył się ucišżliwymi dla ludzi klęskami i potwornymi wybrykami natury. Poprzedzajšcejgo jesieni straszne mrozy spętały rzeki i cięły zbiory. Spadły deszcze, jakich nie bywało, a wskutek nagłejodwilży wysoka fala wtargnęła do Tamizy zmiatajšc mosty i domy. Spadały gwiazdy wlokšc za sobš błyskawicei pokazała sie kometa. W lutym wyranie zatrzęsła się ziemia. Piorun utršcił szczyt krucyfiksu i powtarzanosobie po cichu, że Chrystus i jego więci posnęli. Podobno pewne ródło przez trzy dni tryskało krwiš, apodróżni opowiadali, że w lasach i różnych tajemnych miejscach pokazuje się diabeł.Agnes przykazała najstarszemu synowi, żeby nie dawał wiary tym bajdom, z troskš jednak dodała, że gdyby RobJ. co niezwykłego zobaczył albo usłyszał, ma uczynić znak krzyża.Ciężko się żyło bożemu ludowi tego roku, gdyż zbiory zawiodły i nastały ciężkie czasy. Nathanael przez czterymiesišce z górš nie zarobił ani pensa i zawdzięczał utrzymanie umiejętnociom żony, która pięknie haftowała.Kiedy się pobierali, oboje byli chorzy z miłoci i bardzo ufni w swojš przyszłoć. Nathanael planował, żewzbogaci się jako przedsiębiorca budowlany, w cechu ciesielskim jednak awansowało się powoli i wszystkozależało od komisji egzaminacyjnych, które tak drobiazgowo oceniały każdy projekt, jakby był przeznaczony dlakróla. Szeć lat był czeladnikiem, a dwakroć tyle towarzyszem stolarskim. Teraz powinien się już ubiegaćo stopień mistrza ciesielskiego, niezbędny dla samodzielnego przedsiębiorcy. Aby jednak zostać mistrzem,trzeba było energiii pomylnych czasów, on za nazbyt już utracił ducha, by siępostarać.Życie ich nadal uzależnione było od cechu, lecz teraz nawet londyński cech cieli zawodził. Nathanael stawiałsię co dzień rano w domu cechowym tylko po to, by się dowiedzieć, że żadnej pracy nie ma. Razem z innymizrezygnowanymi towarzyszami szukał zatem pociechy w trunku, który zwali pimentem. Jeden z cieli dostarczałmiodu, inny przynosił korzenie, a w domu cechowym zawsze się znalazł dzban wina. Od żon innych cieliAgnes wiedziała, że nierzadko jeden z nich wychodzi i sprowadza kobietę, której po pijanemu kolejno zażywajšbezrobotni mężowie.Pomimo wad Nathanaela Agnes nie potrafiła odsunšć go od siebie, gdyż wielkie czerpała upodobanie wrozkoszach ciała. Dbał o to, aby stale chodziła z brzuchem, i od nowa napychał jš dzieckiem, ledwie zdšżyławydać na wiat poprzednie, a ilekroć zbliżał się jej czas, unikał domu. W ich życiu niemal dosłownie spełniły sięponure przepowiednie ojca Agnes, wygłoszone, kiedy już z Robem w brzuchu wychodziła za młodego cielę,który się zjawił w Watford do pomocy przy budowie stodoły sšsiada. Ojciec winił za wszystko jej edukację,twierdzšc, że nauka napełnia kobietę szaleństwem pożšdliwoci.Jej ojciec był włacicielem niedużej zagrody, którš otrzymał od Ethekeda z Wessexu zamiast żołdu. Jakopierwszy z rodziny Kempów osiadł na roli. Walter Kemp oddał córkę na naukę w nadziei, że zapewni jej tomałżeństwo z jakim ziemianinem, ponieważ bogaci ziemianie przekonali się już, jak praktycznie jest miećkogo zaufanego, kto potrafi czytać i rachować, i żetym kim może być żona. Goryczš napełnił go widok córkiwychodzšcej za mšż tak nisko i niewybrednie. Ale biedak nie mógł jej nawet wydziedziczyć. Ta odrobina, jakšposiadał, przeszła za zaległe podatki na Koronę, kiedy umarł.Ambicje ojca ukształtowały jednak życie córki. Pięć najszczęliwszych lat życia, jakie zapamiętała, były latamispędzonymi jako dziecko w szkole u zakonnic. Zakonnice nosiły szkarłatne buciki, biało-fioletowe habity iwelony cienkie jak mgiełka. Nauczyły jš czytania i pisania, trochę łaciny niezbędnej do zrozumienia katechizmu,jak również kroju, szycia niewidocznym ciegiem i płaskiego haftu, tak eleganckiego, że był znany iposzukiwany we Francji jako haft angielski. Fanaberie", których się nauczyła od zakonnic, teraz żywiły całšrodzinę.Tego ranka poważnie się zastanawiała, nim wybrała się odnieć wykonane hafty. Czas jej się zbliżał i czuła sięciężka i niezdarna, lecz spiżarnia wieciła już pustkami. Trzeba było ić na targ Billingsgate, kupić mški i kaszy,a na to potrzebowała pieniędzy należnych od mieszkajšcego w Southwark, na drugim brzegu rzeki, kupcahandlujšcego haftami. Z małym zawiništkiem w ręku ruszyła więc powoli przez Thames Street w stronę MostuLondyńskiego.Na Thames Street kłębił się jak zawsze tłum jucznych zwierzšt i dokerów kursujšcych z towarem międzyprzepastnymi składami a lasem masztów przy nabrzeżu. Gwar spadł na niš jak deszcz podczas suszy. Mimowszystkich kłopotów wdzięczna była Nathanaelowi za to, że zabrał jš z Watford i zagrody. Jakże kochała tomiasto!Wracaj, psiajucho, oddaj pienišdze! Ale już! wydzierała się wciekła przekupka na kogo, kogo Agnes niemogła dojrzeć.miech mieszał się z gwarem obcych języków, przekleństwa padały jak czułe zaklęcia. Mijała po drodzeobszarpanych niewolników dwigajšcych na statki ciężkie gęsi żelaznej surówki. Psy obszczekiwałyuginajšcych się pod tym strasznym ciężarem biedaków, pot perlił się na ich ogolonych głowach. Wcišgnęła wpłuca czosnkowy odór bijšcy od nie mytych ciał i metaliczny zapach surówki, a następnie przyjemniejszš wońpłynšcš od wózka, przy którym jaki człowiek zachwalał paszteciki z mięsem. lina napłynęła Agnes do ust,lecz miała w kieszeni tylko jednego miedziaka, w domu za głodne dzieci.Paszteciki słodkie jak grzech! wołał sprzedawca.Smaczne i goršce!Baseny portowe pachniały rozgrzanš w słońcu żywicš i smołowanš linš. Idšc położyła rękę na brzuchu i poczułaruchy dzieciaka pływajšcego w zawartym między jej biodrami oceanie. Na rogu gromada marynarzy z kwiatamiprzy czapkach piewała wesoło, a trzech muzykantów przygrywało im na piszczałce, bębenku i harfie. Kiedy ichmijała, zauważyła mężczyznę opartego o dziwaczny wóz z wymalowanymi znakami zodiaku. Mógł mieć jakieczterdzieci lat. Zaczynały mu wypadać włosy, ciemnobršzowe jak i broda. Twarz miał ogorzałš, rysy miłe ibyłby przystojniejszy od Nathanaela, gdyby nie tuszanosił przed sobš brzuch równie pełny jak ona. Tusza owa nie była odpychajšca, przeciwnie, rozbrajała,pocišgała i mówiła patrzšcemu: oto przyjazna, braterska dusza, aż... [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

sylwina.xlx.pl